Chmiel zwyczajny - właściwości, działanie, przeciwskazania

Rodzina Cannabinaceae – czym jest? Chociaż często kojarzona jest konopiami, złożona jest z różnych gatunków: Humulus lupulus Linneus, Humulus japonicus Siebold & Zucc. oraz Humulus yunnanensis Hu.

Wszystkie gatunki rodzaju Humulus zostały znalezione na terenie Chin, dlatego sugeruje się, że to właśnie z tego kraju pochodzi. Teoria ta jest wspierana przez znaczącą różnorodność tego rodzaju w chińskiej florze, co wskazuje na długoletnią ewolucję w środowisku. Chmiel rozprzestrzenił się do Japonii, Ameryki, występuje także w Europie i Australii. Jest rośliną powszechnie uprawianą we wszystkich regionach o klimacie umiarkowanym. Aż 60% światowej uprawy chmielu znajduje się na terenie Niemiec i USA, ale nie tylko. Polska, Czechy i Słowenia są krajami, które również zajmują się uprawą tej rośliny.

Chmiel zwyczajny, czyli Humulus lupulus jest wieloletnią rośliną, która wytwarza jednoroczne pędy dorastające do około 6-9 metrów długości. Co ciekawe, podczas wzrostu, pędy owijają się w koło podpórek zgodnie z ruchem wskazówek zegara, przez co gatunek ten otrzymał swoją nazwę. Lupus w języku łacińskim oznacza wilka wspinającego się na owcę. Chmiel jest rośliną dwupienną, na której rosną kwiatostany męskie, bądź żeńskie. Męskie można odróżnić od żeńskich po długości kwiatostanów, które wynoszą 7,5-12,5 cm, i krótsze - żeńskie 2,5-5 cm.

Kwiatostany zbudowane są z przylistków, przez co swoim wyglądem przypominają szyszki drzew iglastych. Przylistki znajdujące się po zewnętrznej stronie są symetryczne i spłaszczone, a wewnętrzne są dłuższe i otaczające owoc u podstawy. Chmiel znany jest z obszernych właściwości biologicznych wynikających z zawartych w nim związków aktywnych.