Wsparcie płodności mężczyzn

Przeprowadzono badania na grupie 180 kobiet w wieku od 20 do 59 lat. Kobiety podzielono dwie grupy. Pierwsza grupa otrzymywała witaminę B12 w dwóch postaciach (pojedyncza dawka 1000 µg domięśniowo, następnie 500 µg dziennie doustnie przez 3 miesiące lub placebo. Suplementacja zwiększyła poziom witaminy B-12 w surowicy oraz obniżyła całkowitą homocysteinę w osoczu [25].

39 pacjentów (22 mężczyzn i 17 kobiet) w wieku około 80 lat włączono do badania, w którym podawano witaminę B12 w formie metylokobalaminy w postaci tabletek. Badanie wykazało wpływ witaminy B12 na obniżenie poziomu homocysteiny [26].

Badania wykazują, że deficyt folianów zwiększa ryzyko rozwoju wad cewy nerwowej, która jest elementem strukturalnym embrionu, z którego rozwija się mózg oraz rdzeń kręgowy. Proces zamykania cewy ma miejsce w ciągu 28 dni od momentu zapłodnienia i jeżeli przebiegnie nieprawidłowo, wykształcają się wady, takie jak deformacje czaszki oraz deformacje kręgosłupa [3].

Dowody z metaanalizy 16 artykułów wskazują, że osoby, które cierpią na problemy z przyzębiem mają niższe stężenie witaminy D w surowicy, w porównaniu do normalnej populacji. Witamina D ma pozytywny wpływ na profilaktykę i pozbywanie się problemów z przyzębiem [8].

Dawka witaminy stosowana na grupie 255 osób na poziomie 5000 IU/dobę w 9-miesięcznym badaniu w porównaniu do grupy placebo obejmującej 2827 osób wykazała niższe ryzyko wystąpienia skutków osłabionej odporności [10].

Metaanaliza z 81 badań, w których udział brało 50 834 osób wykazała, że osoby z problemami i dyskomfortem stawów i mięśni miały niższe stężenie 25(OH)D niż osoby bez tych objawów [11].

Wykazano, że DHA poprawia u niemowląt koordynację ręka-oko, poprawia umiejętności rozwiązywania problemów, podtrzymania uwagi oraz poprawia funkcję poznawcze [5].

6 tygodniowe badanie z podwójnie ślepą próbą, przeprowadzone na 55 osobach borykających się z problemem zbyt wysokiego poziomu cukru, wykazało, że w grupie stosującej α-tokoferol w dawce 500 mg dziennie wykazano zmniejszenie ogólnoustrojowego stresu oksydacyjnego [21].

Badanie kontrolowane placebo, przeprowadzone na 30 kolarzach, oceniające suplementację α-tokoferolem na wydolność fizyczną podczas intensywnego wysiłku wykazało, że 5-miesięczna suplementacja nie wpłynęła na wydolność, ale wykazała ochronne działanie przed stresem oksydacyjnym [23].

W retrospektywnym badaniu kohortowym przeprowadzonych na 321 kobietach mających skłonność do powstawania torbieli na jajnikach wykazano, że w grupie suplementującej witaminę E w dawce 100 mg na dobę złagodzono stres oksydacyjny [16].

W badaniu przeprowadzonym na 50 kobietach w wieku 30 – 65 lat wykazano, że stosowanie serum z witaminą C i E przez 2 miesiące rozjaśniło skórę, oraz poprawiło gładkość i elastyczność [6]. Wyniki te mogą pomóc kontrolować proces starzenia skóry.

W randomizowanym badaniu klinicznym porównywano biodostępność witaminy C liposomalnej z nieliposomalną. Do podaży doustnej wykazano, że forma liposomalna wykazuje wyższą biodostępność [2].

W badaniu przeprowadzonym na 775 ochotnikach w wieku od 45 do 60 lat wykazano, że zwiększenie poziomu spożycia witaminy C o 100 mg wpływało na gęstość mineralną kości szyjki udowej i biodra [16].

Badanie przeprowadzone na 994 kobietach po menopauzie stosujących estrogen wykazało, że dawka witaminy C od 100 do 5000 mg na dobę zwiększyła gęstość mineralną kości [17]. Należy pamiętać, że maksymalna dawka witaminy C wynosi 1000 mg.

Już w latach 70 ubiegłego wieku badano skuteczność cynku w walce z niedoskonałościami. Porównano efektywność doustnego cynku w stosunku do minocykliny- antybiotyku z grupy tetracyklin. Udowodniono, że cynk i badany antybiotyk są tak samo skuteczne w walce z ostrymi niedoskonałościami skóry [21].

Cynk jest znany ze swoich antyoksydacyjnych właściwości co potwierdzają badania- suplementacja zwiększa obniżone parametry, w tym dysmutazę ponadtlenkową (SOD), katalazę (CAT), peroksydaza glutationowa (GPX) czy glutation (GSH) [6].

Badanie przeprowadzone in vitro na komórkach ludzkiej nerki wykazało, że koenzym Q10 zmniejsza śmierć komórek i produkcję szkodliwych rodników tlenowych w mitochondriach, wywołanych przez związek toksyczny dla nerek [10].

W badaniu in vitro porównano wpływ koenzymu Q10 na ludzkie fibroblasty skóry od trzech osób. Wykazano, że koenzym Q10 sprzyja proliferacji fibroblastów, zwiększa ekspresję kolagenu typu IV i obniża poziom metaloproteinaz macierzy-1 indukowany promieniowaniem UV. Zwiększona została także ekspresja genu. Koenzym wykazał m.in. także potencjał depigmentacyjny poprzez hamowanie aktywności tyrozynazy i redukcję melaniny w komórkach [11].

W badaniu in vitro wykazano, że koenzym Q10 zmniejsza produkcję reaktywnych form tlenu i uszkodzenia DNA wywołane promieniowaniem UVA w ludzkich keratynocytach. Ponadto zmniejsza też indukowane promieniowaniem UVA metaloproteinaz macierzy zewnątrzkomórkowej w hodowanych ludzkich fibroblastach skóry [12].