25(OH)D jest głównym, krążącym metabolitem tej witaminy w surowicy. W diagnostyce laboratoryjnej najczęściej oznacza się łącznie 25-OH-D2 i 25-OH-D3. Wynik uzyskany po zbadaniu tego parametru z krwi odzwierciedla poziom wit. D w organizmie, niezależnie czy witamina została dostarczona z dietą czy zsyntezowana w skórze.
Ogólnie przyjmuje się poniższy podział:
- < 10 ng/ml - głęboki deficy
- < 20 ng/ml - deficyt
- 20 – 30 ng/ml - niedobór
- 30 – 50 ng/ml - poziom zalecany
- > 100 ng/ml - poziom toksyczny
Niedobór może wynikać z niskiej podaży z pożywieniem lub braku tłuszczów w diecie, które pomogą w rozpuszczeniu witaminy D.
Wchłanianie witaminy D3 może być obniżone przez przewlekłe problemy organizmu.
Synteza skórna obniża się wraz z wiekiem lub podczas niewystarczającej ekspozycji na światło słoneczne. Wpływ na ten parametr wynika z osłaniania ciała ubraniami, unikania słońca, stosowania kremów z filtrem UVB. Co ciekawe synteza zależy także od pogody, pory roku (w zimie jest najniższa) a także od szerokości geograficznej.
Osoby otyłe ze względu na wyższą zawartość tłuszczu i „blokadę” cząsteczek witaminy D w tkance tłuszczowej mają jej niższe poziomy.
Problemy wątrobowe, nerkowe mogą również obniżać syntezę witaminy D3 w organizmie. Podaż niektórych leków (np. zwiększających wydalanie moczu) może również obniżać poziom wit. D.
Za niebezpieczny poziom uważa się wyższy niż 100 ng/ml. Prowadzi on do zwiększonego wydalania wapnia z moczem lub zbyt wysokiego poziomu wapnia w organizmie. Powodem tak wysokiego poziomu może być mutacja genów mających rolę w metabolizmie wit. D. Objawy nadmiaru witaminy D3 objawiają się jako osłabienie mięśni, dyskomfort w stawach, nudności i wymioty, a także brak apetytu.
Za dawkę niebezpieczną dla osoby dorosłej uważa się 1,25 mg.
Aby zaspokoić dzienne zapotrzebowanie na witaminę D, czyli dostarczyć jej do organizmu w wysokości 5 µg (100 % RWS, 600 IU), poza suplementacją wskazana jest zbilansowana dieta i promieniowanie słoneczne. W pierwszym przypadku należy spożyć: około 67 g ryb (karp, makrela lub halibut) lub 50 g ryb tłustych (śledź, łosoś, węgorz).
W klimacie występującym w Polsce, przy braku stosowania filtru UVB, odkrycie minimum 18% powierzchni ciała (podudzia i przedramiona) w okresie od marca do września i ekspozycja na słońce przez 15-30 minut w godzinach między 10 a 15 prowadzi do zsyntezowania odpowiedniej ilości wit. D. Osoby z ciemniejszą karnacją lub w wieku podeszłym wykazują niższy stopień syntezy.
Dzienna dawka witaminy D3 zależna jest od wieku, sposobu życia i przyjmowanych leków.
Zespół do Spraw Suplementów Diety określił maksymalne dawki dla osób dorosłych poniżej 75 roku życia na poziomie 2000 IU, a powyżej 75 roku 4000 IU. Polskie Towarzystwo Ginekologów i Położników zaleca kobietom w ciąży i w trakcie laktacji dzienną dawkę witaminy D3 na poziomie 1500 – 2000 IU. Wskazuje też na brak negatywnych skutków przy dawkowaniu przez kobiety w ciąży 4000 IU na dobę.
Dane literaturowe wskazują na bezpieczeństwo dawek do 60 000 IU, jednak należy wykonywać regularne badania krwi, aby nie przekroczyć bezpiecznego poziomu witaminy D w organizmie.
Należy pamiętać, najlepsza witamina D3 to ta, której suplementacja najbardziej odpowiada naszym potrzebom. Najważniejszym źródłem dla człowieka jest synteza skórna.