Glutation w organizmie występuje w dwóch postaciach – zredukowanej GSH oraz utlenionej GSSG. Formą aktywną jest glutation zredukowany. Reagując z wolnymi rodnikami z formy zredukowanej powstaje glutation utleniony, który jest nieaktywny. Jak sprawdzić poziom glutationu w organizmie? Należy wykonać badanie określające stosunek glutationu zredukowanego do glutationu utlenionego. Wynik badania określa stan oksydacyjno-redukcyjny komórki. Występowanie wyższego wskaźnika wyniku badania jest korzystniejsze dla organizmu.
Poziom glutationu w komórkach i tkankach zmniejsza się wraz z wiekiem, co jest następstwem spadku aktywności enzymu syntetazy γ-glutamylocysteiny, utleniania i wzrostu degradacji. Wprowadzane do organizmu ksenobiotyki także mają znaczący wpływ na spadek stężenia tripeptydu.
Często polecana jest suplementacja glutationu w formie np. tabletki czy kapsułki, jednak biorąc pod uwagę powyższe, suplement ten może nie przynosić efektów. Internauci często zadają pytanie: jak uzupełnić glutation w organizmie? Jaki glutation wybrać? Aby wpłynąć na przyswajalność można suplementować glutation liposomalny. Budowa liposomu została opisana w artykule dotyczącym fosfolipidów – zachęcamy do jego przeczytania. Na korzystny transport glutationu w suplemencie diety wpłynie także substancja, z jakiej zbudowana jest kapsułka. Dobrym rozwiązaniem będzie kapsułka odporna na działanie kwasów żołądkowych, chroniąc substancję przed rozkładem w żołądku. Badania zwiększenia poziomu glutationu w organizmie przeprowadzano podając pacjentom glutation dożylnie w zastrzykach czy wlewach poprzez podaż kroplówki.
Prekursorem do syntezy glutationu poza aminokwasami pochodzenia naturalnego jest N-acetylo-l-cysteina (NAC), która jest pochodną L-cysteiny zawierającą resztę acetylową. Budowa ta chroni związek w trakcie transportu z układu pokarmowego do krwi, skąd następuje dalszy transport przez błony komórkowe do komórek. Wskazuje się także na korzystnie wpływające na syntezę glutationu działanie ostropestu plamistego i występującej w niej sylimarynie.
W niektórych przypadkach, którym towarzyszy obniżony poziom glutationu, sylimaryna może wpływać na jego wzrost nawet o 35%, co idzie w parze z przyśpieszeniem detoksykacji ksenobiotyków.
Kofaktorami GSH są także witaminy z grupy B (B1, B2, B6, B12, kwas foliowy), witamina E oraz witamina C. Selen (składnik enzymu peroksydazy glutationowej) jest ściśle powiązany z glutationem, a jego niski poziom wpływa na obniżenie wydajności GSH.
