BICAPS menofem

Grupa 93 kobiet planująca zajść w ciążę została poddana badaniu, w którym podzielono je na dwie grupy – kontrolną i badaną. W grupie badanej podawano ekstrakt z niepokalanka zwyczajnego w połączeniu z witaminami i minerałami. Wykazano, że wyrównano poziom hormonów po 3 miesiącach- progesteron we wczesnej fazie lutealnej wzrósł a częstotliwość miesiączek powróciła do normy [2].

Badania wykazują, że deficyt folianów zwiększa ryzyko rozwoju wad cewy nerwowej, która jest elementem strukturalnym embrionu, z którego rozwija się mózg oraz rdzeń kręgowy. Proces zamykania cewy ma miejsce w ciągu 28 dni od momentu zapłodnienia i jeżeli przebiegnie nieprawidłowo, wykształcają się wady, takie jak deformacje czaszki oraz deformacje kręgosłupa [3].

Badanie wykazało, że profil farmakokinetyczny izoflawonoidów z koniczyny czerwonej jest korzystniejszy w porównaniu z izoflawonoidami z ziaren soi, które stężenie maksymalne osiągają po 6 godz., podczas gdy izoflawonidy z czerwonej koniczyny już po 3 godz. 30 min [1].

Badanie kontrolowane placebo, przeprowadzone na grupie 52 kobiet wykazało, że produkt zawierający ekstrakt z niepokalanka podawany przez 3 miesiące spowodował zmniejszenie prolaktyny, unormowanie poziomu progesteronu i β-estradiolu [1].

Przeprowadzono badania na kobietach w wieku średnio od 49 do 61 lat, którym podawano izoflawonyw dawce od 5 do 100 mg. W wyniku badania wykazano znaczną redukcję częstości uderzeń gorąca w grupie fitoestrogenów w porównaniu z grupą placebo. Zbadano również wpływ izoflawonów u kobiet w wieku powyżej 45 lat z rozpoznaną naturalną menopauzą na występujące w nocy pocenie, w którym izoflawony okazały się lepsze niż placebo w łagodzeniu objawów naczynioruchowych [9].

Przeprowadzono badania wpływu niepokalanka w porównaniu do placebo na objawy towarzyszące menopauzie. W tym celu 52 kobiety podzielono na dwie grupy – placebo i testową. Grupa otrzymująca niepokalanek wykazała zmniejszenie objawów okołomenopauzalnych, tj. liczby uderzeń gorąca czy poprawę nastroju. Co ciekawe w badaniu wykazano możliwą siłę autosugestii, ponieważ grupa otrzymująca placebo również wykazała poprawę, jednak z niższym stopniu niż grupa badana [3].

Dowody z metaanalizy 16 artykułów wskazują, że osoby, które cierpią na problemy z przyzębiem mają niższe stężenie witaminy D w surowicy, w porównaniu do normalnej populacji. Witamina D ma pozytywny wpływ na profilaktykę i pozbywanie się problemów z przyzębiem [8].

Dawka witaminy stosowana na grupie 255 osób na poziomie 5000 IU/dobę w 9-miesięcznym badaniu w porównaniu do grupy placebo obejmującej 2827 osób wykazała niższe ryzyko wystąpienia skutków osłabionej odporności [10].

Metaanaliza z 81 badań, w których udział brało 50 834 osób wykazała, że osoby z problemami i dyskomfortem stawów i mięśni miały niższe stężenie 25(OH)D niż osoby bez tych objawów [11].

Przeprowadzono badanie kliniczne z udziałem 37 matek po porodzie, aby ocenić wpływ suplementacji wapnia na gęstość mineralną kości i zawartość minerałów w kości. Matki losowo przydzielono do dwóch grup: jedna otrzymywała produkty mleczne (932 mg wapnia/dzień), a druga tabletki cytrynianu wapnia (1000 mg wapnia/dzień). Po 6 miesiącach wykazano, że stosowanie produktów mlecznych i cytrynianu wapnia przyniosło podobne korzyści wpływające na kościec [4].

Randomizowane, podwójnie ślepe, kontrolowane placebo badanie oceniło wpływ 18-miesięcznej suplementacji wapnia na gęstość i masę kości u 94 dziewcząt w wieku około 12 lat. Dziewczęta przyjmujące 500 mg wapnia dziennie w postaci jabłczanu cytrynianu wapnia miały większy wzrost gęstości i zawartości minerałów w kościach kręgosłupa lędźwiowego oraz całkowitej gęstości kości ciała w porównaniu do grupy placebo. Suplementacja wapnia zwiększyła przyrost masy kostnej o 24 g rocznie, co może pomóc w ochronie przed przyszłymi złamaniami osteoporotycznymi [12].

W czteroletnim badaniu kontrolowanym placebo z udziałem 169 kobiet w wieku 35-65 lat podzielonych na grupy, oceniano wpływ suplementacji węglanem wapnia (1500 mg dziennie) na utratę masy kostnej. Kobiety przyjmujące wapń miały niższe wskaźniki utraty zawartości minerałów w kości w porównaniu z grupą placebo. Suplementacja wapnia znacząco zmniejszyła utratę masy kostnej zarówno u kobiet przed, jak i po menopauzie [13].